Duga vladavina ruskog predsednika Vladimira Putina bila je podstaknuta nostalgijom za Sovjetskim Savezom – od velikih stvari poput ponovnog uspostavljanja strogog političkog sistema od vrha ka dole i državne dominacije medijima do simboličnih mera poput obnove državne himne iz sovjetskog doba, doduše sa izmenjenim tekstom
Duga vladavina ruskog predsjednika Vladimira Putina bila je podstaknuta nostalgijom za Sovjetskim Savezom – od velikih stvari poput ponovnog uspostavljanja strogog političkog sistema od vrha ka dolje i državne dominacije medijima do simboličnih mjera poput obnove državne himne iz sovjetskog doba, doduše sa izmijenjenim tekstom, piše redakcija Radija Slobodna Evropa (RSE) na engleskom jeziku.
Sada, kada se rat Moskve protiv Ukrajine bliži trećem mjesecu i Rusija sve više osjeća pritisak zapadnih sankcija, brojni pojmovi iz doba Hladnog rata se vraćaju u svakodnevni život na način da se mnogi Rusi pitaju za čime su bili toliko nostalgični.
Jedan od posljednjih velikih izdisaja sovjetske kulture bio je masovno popularan film Mala Vera iz 1988., film u kojem su se alkoholizam, nasilje, pokušaj silovanja i očaj kombinovali kako bi uhvatili pesimizam, dosadu i cinizam koji je zavladao pred kraj Sovjetskog Saveza. Radnja filma odvijala se u luci Mariupolj na Azovskom moru, koja je u to vrijeme dobila ime Ždanov po ideologu iz staljinovog doba Andreju Ždanovu, koji je skovao izreku: “Jedini sukob koji je moguć u sovjetskoj kulturi je sukob između dobrog i najboljeg”.
Mariupolj se preobrazio u nezavisnoj Ukrajini nakon raspada Sovjetskog Saveza i napredovao je prije invazije. Ali danas je to ponovo simbol – ovog puta patnje, smrti i razaranja koje je Rusija u ratu zadala Ukrajini.
RSE je prikupio djelomični popis riječi, fraza i pojmova za koje su mnogi mislili da su ostavljeni u svijetu 1984. godine, ali koji su se upečatljivo vratili u zemlju u kojoj je biznismen iz Ivanova nedavno kažnjen za “diskreditaciju ruskih oružanih snaga” zato što je samo stajao na ulici i dijelio besplatne primjerke distopijskog klasika Džordža Orvela (George Orwell).
Denuncijacija
U svom romanu Zona iz 1982. godine, disidentski sovjetski pisac Sergej Dovlatov napisao je da iako su ljudi s pravom osudili sovjetskog diktatora Josifa Staljina za masovne represije i ubistva, postoji još jedno pitanje koje se mora postaviti: “Ko je napisao četiri miliona javnih osuda?”
“Napisali su ih obični sovjetski ljudi”, primijetio je.
Danas se obični Rusi sve više okreću jedni protiv drugih zbog bilo kakve izjave ili akcije neslaganja protiv rata u Ukrajini. Nastavnici koji razgovaraju o ratu u učionici posebno su podložni denuncijaciji (ruski: donosji) i gube posao zapanjujućom brzinom.
“Epizode još nisu masovni fenomen, ali ilustruju izgradnju paranoje i polarizacije u ruskom društvu”, napisao je Njujork tajms (The New York Times) 9. aprila. “Građani osuđuju jedni druge u jezivom odjeku Staljinovog terora, podstaknutog službenom retorikom države.”
Iseljavanje
Sovjetsko razdoblje obilježila su tri velika talasa emigracije – jedan nakon boljševičke revolucije 1917. i Ruskog građanskog rata, drugi podstaknut dislokacijama tokom i nakon Drugog svjetskog rata, i treći talas tokom 1960-ih, 1970-ih, i 1980-ih. Budući istoričari će vjerovatno označiti period ukrajinskog rata kao četvrti talas emigracije.
Iako je prerano za precizne podatke o broju Rusa koji su pobjegli iz svoje zemlje otkako je Moskva pokrenula invaziju velikih razmjera na Ukrajinu 24. februara, časopis Ekonomist (The Economist) naveo je cifru od više od 200.000 do sredine marta, nazivajući trend “stampedom odlazaka”.
Kao i prethodni talasi emigracije, i ovaj uključuje značajan procenat visokoobrazovanih, samostalnih intelektualaca i profesionalaca. Za razliku od prethodnih talasa, ovog puta glavne destinacije uključuju bivše sovjetske republike poput Armenije, Gruzije, Kazahstana i Uzbekistana, jer su zapadne sankcije zatvorile mnoge druge opcije.
Prebjegli
Hladni rat je bio isprekidan povremenim prebjegom istaknutih ličnosti, često iz područja kulture i sporta, na Zapad. Godine 1961. Rudolf Nurejev – generalno smatran najvećim baletnim plesačem svoje generacije – prebjegao je iz Sovjetskog Saveza na aerodrom u Parizu, nastavljajući svoju legendarnu karijeru na Zapadu do svoje smrti 1993. godine. Njegov kolega baletan Mihail Barišnjikov prebjegao je u Toronto 1974.
Mnogi agenti KGB-a, pa čak i Staljinova kćerka, Svetlana Alilujeva, također su bili među najistaknutijim sovjetskim prebjezima (nevozvraščentsji, na ruskom).
Dana 17. marta, glavna balerina Boljšoj teatra Olga Smirnova napustila je Rusiju i otišla u Holandiju zbog njenog protivljenja ratu protiv Ukrajine. U objavi od 1. marta na Telegramu napisala je da se “stidi Rusije”.
Britanske novine Ekspres (The Express) predstavile su svoju priču rečenicom: “Ruska primabalerina Olga Smirnova prebjegla je u Holandiju
Odluku Smirnove Njujork tajms je nazvao “udarcem na ponos nacije”. List je citirao njenog novog šefa u Holandskom nacionalnom baletu Teda Brandsena koji je rekao da ga ruski plesači kontaktiraju “svakodnevno”.
“Vraćamo se u hladni rat”, rekao je.
Dana 23. marta, Putinov savjetnik i istaknuti postsovjetski ekonomski reformator Anatolij Čubajs napustio je Rusiju i otišao u Tursku. Gornji dom ruskog parlamenta, Vijeće Federacije, 18. aprila razmatralo je ono što je nazvano Čubajsov zakon, prema kojem bi se svaki službenik koji zbog rata napusti dužnost i napusti zemlju upisao u poseban “javni registar” čime mu je zabranjeno da više ikada obavlja zvaničnu funkciju.
Ruska pravoslavna crkva u inostranstvu
Nakon boljševičke konsolidacije vlasti ranih 1920-ih, Rusku pravoslavnu crkvu u inostranstvu stvorili su emigranti koji su raskinuli s Moskovskom patrijaršijom. Godine 2007. Ruska pravoslavna crkva u inostranstvu ponovo se ujedinila sa moskovskom crkvom, u potezu koji je Putin sa oduševljenjem pozdravio.
Iako se tako dubok prekid nije dogodio, sukob Moskve sa Ukrajinom koštao je Rusku pravoslavnu crkvu još od 2014. godine, kada je Rusija zauzela ukrajinski region Krim i rasplamsala separatistički sukob u dijelovima istočne Ukrajine. O tim potezima je glasno govorio ruski pravoslavni patrijarh Kiril, koji je bio veliki pristalica Putina.
U januaru 2019., vaseljenski patrijarh Vartolomej iz Konstantinopolja dao je autokefalnost, odnosno nezavisnost, Pravoslavnoj crkvi Ukrajine, čime je okončana više od tri vijeka moskovske patrijaršijske dominacije pravoslavlja u Ukrajini.
Otprilike polovina ukrajinskih pravoslavnih parohija pridružila se novoj crkvi, dok je polovina ostala lojalna Kirilu. Otkako je rat pokrenut u februaru, skoro polovina eparhija lojalnih Moskvi u Ukrajini prestala je da spominje Kirila u molitvama.
Druge pravoslavne crkve širom svijeta također su izrazile nezadovoljstvo Ruskom pravoslavnom crkvom.
U nedavnom intervjuu, Vartolomej – duhovni poglavar pravoslavlja na globalnom nivou – kritikovao je Kirila, rekavši: “Nije trebalo da se toliko poistovjećuje s predsjednikom Putinom, čak je rat Rusije protiv Ukrajine nazvao ‘svetim'”.
Njujork tajms je 18. aprila pisao da su se ruske pravoslavne zajednice u Italiji, Sjedinjenim Državama i Francuskoj zalagale za raskid sa Moskovskom patrijaršijom.
“U Holandiji je policija morala da interveniše u crkvi u Roterdamu nakon što su se parohijani sukobili zbog rata”, napisao je njujorški list.
“Doktrinarni sporovi i intrige unutar Istočne pravoslavne crkve često traju decenijama, ako ne i vijekovima”, piše list. “Ali izuzetnom brzinom, rat je proširio raskole koji su se dugo držali ispod površine.”
Nestašice
Otkako je počeo rat, zapadne zemlje i drugi dijelovi međunarodne zajednice uveli su sankcije bez presedana protiv Rusije, a rezultat je, vrlo brzo, bio nestašica ili deficiti – na ruskom.
Redovno su se pojavljivale alarmantne priče o nestašici kritičnih uvoznih lijekova, kao i izvještaji o nestašici osnovnih namirnica. Sredinom marta, najveći trgovački lanac na Dalekom istoku uveo je sljedovanja za šećer, so i druge osnovne stvari usred panične kupovine.
Osim toga, prijavljena je nestašica papira za štampače jer se zemlja očigledno oslanjala na sredstva za izbjeljivanje uvezena iz Finske. Korisnici na Twitteru 17. aprila dijelili su slike prljavog smeđeg papira za prodaju pod eufemističkim nazivom sugestivnog, zelenog imena “Eko”.
Životna sredina nije izgledala toliko bitna dva dana kasnije kada je objavljeno da će vlada, zbog nestašice uvezenih dijelova, dozvoliti proizvodnju svih ekoloških klasa automobila, uključujući Euro-0, što je povratak na evropski standard od prije 1992. “Analitičari primjećuju da potrošači nisu toliko zabrinuti za ekologiju”, napisao je Kommersant.
Trgovci na crnom tržištu
Gdje postoji deficit, tu su ‘fartsovshchiki’, etiketa iz sovjetskog doba za trgovce na crnom tržištu tvrdom valutom, plavim farmerkama, zapadnjačkom muzikom i drugim proizvodima koje je bilo teško nabaviti u Sovjetskom Savezu.
Ruska rublja je naglo pala u prvim sedmicama rata zbog zapadnih sankcija, a 15. marta dnevni list Kommersant objavio je pojavu transakcija valute na crnom tržištu na internetu. Stručnjaci su upozoravali, navodi list, na administrativne i krivične kazne za učešće na tržištu u sjeni. List je citirao jedan onlajn oglas koji govori budućim kupcima da “pronađu trgovca pored Mekdonaldsa u Kijevskoj ulici u Moskvi da kupe dolare za 150 rubalja”.
Iako je intervencija ruske vlade oživjela rublju, izgledi za još “fartsovščikija” nisu daleko.
Cenzura
Gotovo prije nego što je eho utihnuo od prvih ruskih snimaka rata, agencija za praćenje medija Roskomnadzor izdala je edikt kojim se zabranjuje da se događaji u Ukrajini opisuju kao “rat” ili “invazija”, uz naredbu medijima i pojedincima samo da navode informacije iz zvaničnih vladinih izvora. Iako rusku riječ “cenzura” država nije koristila, ljudi su znali za cenzuru kada su je vidjeli.
Zemlja je 5. marta usvojila zakone kojima se stvaraju administrativni i krivični članci protiv “diskreditacije oružanih snaga Ruske Federacije”, koji su već doveli do stotine osuđujućih presuda.
Od početka rata, Rusi su privođeni i novčano kažnjavani zbog kršenja zakona kao što je stajanje u javnosti sa natpisom “Ne ubijaj” ili čitanje poezije ruskog simbolističkog pjesnika Aleksandra Bloka da stoji u centru Irkutska držeći jednu bijelu ružu, što je referenca na antihitlerovsku omladinsku grupu u Minhenu tokom Drugog svjetskog rata.
S cenzurom, neizbježno, dolazi i autocenzura – “samotsenzura”. Ruski YouTube kanal 1420, koji redovno objavljuje vox-pop video snimke Rusa koji odgovaraju na aktuelna pitanja, nedavno je objavio cifre o stopama odbijanja na koje nailazi prilikom sprovođenja njihovih nenaučnih anketa. Na pitanje da daju svoje mišljenje o NATO-u, odgovorila su 23 Rusa, a 134 su odbila. Zamoljeni da daju svoje mišljenje o ukrajinskom predsjedniku Volodimiru Zelenskom, 28 je pristalo da odgovori, a 124 je odgovorilo “ne”.
A na pitanje o cenzuri u Rusiji, 26 ljudi je pristalo da govori, a 95 je odbilo.
obustavlja se svaka komunikacija sa Vladom Republike Srbije zbog pritisaka na poljoprivrednike!
Traži se momentalno ukidanje pasivnog statusa svim poljoprivrednicima koji su napravili samo tehničke propuste ili imaju druge nedostatke koji ne podrazumevaju zloupotrebu budžetskih sredstava .
Poziva se na odgovornost Ministarstvo poljoprivrede Skupštinski odbor za poljoprivredu Predsednik Vlade Republike Srbije
Hitna pomoć studentima u hrani i neophodnim potrepštinama.
koordinisana podrška studentima obavezno u ljudstvu na blokadama ako postoji potreba i mehanizovano.
pozivaju se poljoprivrednici da se organizuju u svojim mestima i izađu traktorima u dogovoreno vreme.
Vladavina prava, sloboda i demokratija alati u borbi protiv koruptivne hobotnice vlasti
Liga socijaldemokrata Vojvodine – VOJVOĐANI pozdravlja podršku velikog broja advokata studentima i njihovoj borbi za ispunjenje legitimnih i legalnih zahteva, na koje nadležne institucije moraju da odgovore
Advokati su, takođe, pozvali Advokatsku komoru Srbije i sve advokatske komore u sastavu Advokatske komore Srbije da izdaju posebno saopštenje podrške studentima u ostvarivanju njihovih Ustavom zajamčenih prava i istaknutih zahteva.
Ovaj apel je posebno bitno istaći na današnji Međunarodni dan ljudskih prava, koji je temelj garancija dostojanstva, te jednakih i neotuđivih prava svih članova svetske zajednice.
Izostanak vladavine prava u Srbiji jedan je od osnovih problema naše zajednice.
Koruptivna hobotnica Srpske napredne stranke uništava državu i njene građane.
Tome se mora stati na put!
Jedini ispravan način da se to ostvari je članstvo Srbije u Evropskoj uniji koja u svom osnivačkom ugovoru utvrđuje vladavinu prava, slobodu, poštovanje ljudskog dostojanstva, poštovanje ljudskih prava, jednakost i demokratiju kao svoje temeljne vrednosti.
Da je Srbija članica Evropske unije, i ona bi bila u ingerencijama evropskog tužioca koji bi garantovao borbu protiv korupcije.
I baš zato, borba za članstvo Srbije u Evropskoj uniji mora da bude prioritet svih demokratskih članova naše zajednica.
To je jedina garancija uređene i moderne države.
Aleksandar Marton portparol Lige socijaldemokrata Vojvodine – VOJVOĐANI
Demokratska zajednica vojvođanskih Mađara (DZVM) ne prestaje da se čudi činjenici da, iako je zvanični predsednik MNS-a Arpad Fremond, u ime ove institucije često govori dr. Balint Pastor, predsednik Saveza vojvođanskih Mađara (SVM). Ova neobičnost posebno dolazi do izražaja na događajima organizovani od strane MNS u školama, obrazovnim ustanovama, gde se ove političke igrarije često odvijaju pred decom.
Kako sve ovo treba da razumemo? Da li je ovo početak nove prakse u kojoj se autonomija institucija jednostavno zanemaruje? Ili je u pitanju činjenica da zakoni i etičke norme postoje samo na papiru?
DZVM podseća sve pomenute, da zakon o nacionalnim savetima jasno nalaže: nacionalni saveti se ne smeju koristiti u političke svrhe. Zbog toga pozivamo rukovodstvo MNS-a da obezbedi očuvanje kredibiliteta institucije nacionalnog saveta i da ne dozvoli da MNS postane politička igračka Saveza vojvođanskih Mađara.
Umesto političkog spektakla pred decom, bolje bi bilo da se postarate da putem MNS prenesemo prave vrednosti budućim generacijama.
Vučić taman prodao šarenu lažu da će Srbija biti spremna za EU 2026, a onda je stigao hladan tuš iz Brisela
Iako se najvljuje već nekoliko godina, Srbiji ponovo nije otovren klaster 3 u pregovorima sa Evropskom unijom. Tako je još jednom potvrđeno da je predsednik Srbije Aleksandar Vučić obmanuo građane kada je izjavio da očekuje da do 2026. godine budemo spremni za članstvo u EU. Rampa iz Unije ponovo je spuštena zbog vladavine prava, a da se ne nadamo previše potvrđuju i dokumenta Vlade Republike Srbije u kojoj se 2026. godina ni ne pominje
Već tri puta zemlje članice Evropske unije pokušavaju da postignu dogovor da li Srbiji u pregovorima sa Evropskom unijom treba otvorit klaster 3. Predsednik Srbije Aleksandar Vučić izjavio je da su ambasadori Švedske, Finske, Holandije, Hrvatske i Bugarske glasali protiv otvaranja ovog klastera.
Iako je poznato da neuvođenje sankcija Rusiji predstavlja ključni razpog zašto ne nastavljamo pregovore, neke države članice nisu zadovoljne ni situacijom po pitanju vladavine prava, slobodom izražavanja i nedostatkom napretka u dijalogu sa Prištinom.
Iako se klaster koji treba da otvorimo ne odnosi se na vladavinu prava, jasno je da se po tom pitanju nismo proslavili. To pokazuju i nedavni događaji nakon pogibije 15 ljudi na Železničkoj stanici u Novom Sadu. Iako je uhapšeno više osoba, visoki funkcioneri čiju odgovornost traži javnost su ekspresno oslobođeni ili im je određen kućni pritvor.
Inače, Srbija je poslednji put otvorila klaster u pristupnim pregovorima u decembru 2021. godine. Dva meseca kasnije počeo je rat u Ukrajini a zbog neuvođenja sankcija Rusiji, pregovori o članstvu između Brisela i Beograda su zaleđeni.
Da ispunjenje kriterijuma za članstvo nije ni na vidiku smatra Vladimir Međak iz Evropskog pokreta u Srbiji koji za „Novu“ kaže da smo još 2018. godine „probili“ prvi rok za članstvo koji je ranije postavila Vlada Srbije.
„Predsednik je sada rekao da će Srbija za člnastvo biti spremna 2026. godine. S druge strane, Vlada Srbije je postavila rok da ćemo biti spremni 2027. godine, a onda su usvojili reformsku agendu u kojoj su postavljeni takvi rokovi da mi ne možemo da budemo spremni pre 2029. godine“, kaže Međak.
Sagovornik „Nove“ pojašnjava kako je izgledao čitav proces iz kog se jasno može zaključiti da nam 2026, bar kada je o Evropskoj uniji reč, nije obećana godina, čak ni za ispunjenje svih kriterijuma.
„U Reformskoj agendi Vlade Srbije smo rekli da ćemo ispuniti merila za otvaranje poglavlja 12, to je bezbednost hrane, u junu 2027, a poglavlje 8 – što je konkurencija tek u decembru 2027. godine. Dakle, ako mi to otvorimo 2027. godine, onda treba da dobijemo merila za zatvaranje , to računajte da traje minimum godinu, godinu i po dana, što je početak 2029. godine. Već u startu naša dokumenta ukazuju šta mi ne planiramo da uradimo“, kaže Međak.
Napominje i da se u toj reformskoj agendi ne pominju ni sankcije Rusiji, ni raskidanje sporazuma o strateškoj saradnji sa Kinom, Rusijom, Azerbejdžanom, Emiratima i Turskom kojima se zaobilaze javne nabavke.
„Raskidanje tih sporazuma je uslov za zatvaranje poglavlja 5 i 30. Mi to čak nismo ni planirali. Takođe, sankcije Rusiji su uslov za otvaranje poglavlja 31 koje stoji blokirano još od 2014. godine. Govora o tome nema. Sve to zajedno nije u skladu sa pričom da ćemo 2026. biti spremni za članstvo“, precizira sagovornik Nove.
Komentarišući to što se predsednik Srbije uzda u Mađarsku koja je najavaila nastavak debate o našem klasteru 3, Međak kaže:
„Mađarska gura to iz svojih razloga, a ono što sam ja video jeste da je sedam država bilo protiv toga i da su glavne zamerke bile sankcije Rusiji i vladavina prava. Na spisku protivnika nema Nemačke, što znači da je pitanje trgovinom litijuma urodilo plodom. Ono što smo videli kao razloge za neotvaranje je: Tačka 1 Rusija, tačka 2 vladavina prava i Kosovo je tek na trećem mestu“, zaključuje Međak.
Novi sastanak sledeće nedelje
Predsednik Srbije Aleksandar Vučić rekao je da će Mađarska da zakaže za sledeću nedelju novi sastanak i da u to nema nikakve sumnje.
„Da me Bog pita šta smo Bugarima zgrešili, ne bih znao da vam to kažem i objasnim. Čini mi se da razumem šta su stvarni razlozi, bez obzira što ih nikada nećete čuti. A za Hrvate sve razumem, nemam tu veliki problem da shvatim. A za nas su dve važne vesti tu da nastavimo da se borimo i da razgovaramo sa svima njima“, rekao je Vučić posle sednice.
Upravo je predsednik Srbije Aleksandar Vučić nedavno izjavio da je novi cilj Srbije da ispuni sve kriterijume za članstvo u EU do 2026. godine.
“Uz Ekspo imamo još jedan cilj, a to je da do kraja 2026. godine ispunimo sve kriterijume za članstvo u EU. Ne kažem da ćemo ući, ali da ispunimo sve kriterijume. Naše je da mi uradimo svoj posao.To je veliki novi strateški cilj i to je bila tema sastanka SNS-a. Taj cilj će vlada i skupština staviti u sva dokumenta. Time će se baviti više ljudi“, rekao je Vučić.
LSV: Budžet Vojvodine za 2025. godinu mizerno mali
Liga socijaldemokrata Vojvodine – Vojvođani (LSV) saopštila je danas da “neće dozvoliti Srpskoj naprednoj stranci da ugasi Autonomnu pokrajinu Vojvodinu”, ukazujući da je predlog budžeta za 2025. godinu, koji je usvojio kabinet Maje Gojković, još jedan jasan znak šta naprednjaci žele Vojvodini
„Budžet naše pokrajine za narednu godinu je za čak 36,3 milijarde dinara manji od onog za 2024. godinu. To je, kada se u obzir uzme i inflacija, pad od 40 odsto“, iztiču u LSV.
Navode da će, poređenja radi, budžet grada Beograda za 2025. godinu iznositi više od 200 milijardi dinara.
„Skandalozno je da po glavi stanovnika, na svakog građanina Beograda odlazi 119.000 dinara, a na građanina Vojvodine svega 35.000 dinara ili 3,4 puta manje. Zar mi u Vojvodini vredimo tri puta manje od stanovnika glavnog grada“, ističu iz LSV.
Između ostalog, dodali su da bi za nedostajućih 36,3 milijarde dinara mogle da se izgrade tri potpuno nove bolnice ili obezbedi sistem za navodnjavanje 155.000 hektara zemlje.
Do kraja 2030. godine će, prema poslednjim zvaničnim informacijama datim Novoj ekonomiji, biti gotovi radovi na prvoj fazi „linije jedan“ beogradskog metroa. Kako iz “Beogradskog metroa” kažu, prva faza obuhvata rutu od početne stanice Železnik do krajnjeg terminusa – stanice Pančevački most.
Prema ranijim najavama, Beograd je do kraja 2030. godine trebalo da ima već dve linije metroa. Prva je trebalo da bude gotova ranije, 2028. godine.
Šta će se raditi naredne godine
Naredna godina će, najavljuju iz ovog javnog preduzeća, biti ključna kada je u pitanju sam početak radova. Kako kažu iz “Metroa”, u drugom kvartalu 2025. počinje se sa pripremnim radovima u okviru izgradnje prve faze linije jedan beogradskog metroa, a koje podrazumevaju izmeštanje podzemnih instalacija raščišćavanje i kompletnu pripremu terena.
Do kraja 2025. trebalo bi da počinju građevinski radovi na izgradnji samih stanica, čemu će prethoditi potpisivanje ugovora sa izvođačima – kineskom kompanijom Power China i francuskom kompanijom Alstom.
Kako kažu iz „Metroa“, kredit od Dojče banke, vrednosti od 178,38 miliona evra, nedavno usvojen, obezbediće sredstva za početak ključnih aktivnosti, prvenstveno na Depou na Makišu i značajno ubrzati radovi u okviru izgradnje prve faze „linije 1“ metroa. Iz Depoa Makiš, inače, upravljaće se celokupnim sistemom metroa.
Šta je dosad urađeno?
Iz “Beogradskog metroa” kažu da su radovi na nasipanju terena na Makiškom polju završeni. Radovi su započeti krajem 2021. godine na lokaciji od 72 hektara. Takođe, nasuta je površina za budući Depo Makiš, Park&Ride i Terminus javnog gradskog prevoza u blizini početne metro stanice Železnik.
Izgradnja infrastrukturnih objekata depoa na Makišu podrazumeva ukupno sedam objekata – administrativnu zgradu/kontrolno operativni centar sa četiri hale: halu za inspekciju, halu za održavanje, halu za gariranje vozova i halu za održavanje vozila infrastrukture. Ostala dva objekta su ulazna portirnica i trafostanica.
Takođe, kako dodaju iz “Metroa”, radiće se protivpožarna stanica koja će služiti Depou, ali i celom Makiškom polju. Pored navedenih objekata izgradiće se koloseci, kolosečne veze i interne saobraćajnice sa priključcima na gradsku železničku i putnu mrežu, a koje će obezbediti rad svih operacija unutar depoa Makiš.
“Kada je u pitanju raseljavanje, prvi postupci rešavanja imovinsko – pravnih odnosa na lokacijama koje su obuhvaćene Akcionim planom raseljavanja započeti su početkom 2023. godine, dok su poslednji pokrenuti tokom novembra tekuće godine. Sam Akcioni plan raseljavanja reguliše, pretežno, postupak određivanja naknade, odnosno u sebi sadrži ‘matricu prava’ koja će se primenjivati u postupcima određivanja naknade po pravnosnažnim rešenjima o eksproprijaciji/administrativnom prenosu. Imajući u vidu navedeno, u postupcima određivanja naknade na svim lokacijama primenjivaće se Akcioni plan raseljavanja i ova faza će trajati dok se ne ispune svi zahtevi koji su u samom planu navedeni, a koji su u skladu sa relevantnim Standardima učinka Međunarodne finansijske korporacije”, navodi se.